Werkwijze

Je ouder(s) hebben mij gebeld of gemaild. Ze hebben via vrienden of kennissen van mij gehoord of hebben mijn website bekeken. Dat is meestal omdat ze denken dat er plannetjes gemaakt kunnen worden zodat jij je fijner voelt. Thuis, op school of met vrienden.

Omdat ik vooral met kinderen en jongeren onderzoek wat ze nodig hebben, richt ik me in onderstaande direct tot het kind of de jongere. 

Voordat we plannen gaan maken, gaan we samen onderzoeken wat jij nodig hebt. Misschien weet je dat zelf al heel goed en kunnen we samen ( met mensen die je vertrouwt) op papier zetten wat jou gelukkiger maakt. En dat dan bespreken met de mensen die iets voor je kunnen doen. Je kunt jezelf alvast afvragen wat je graag anders wilt en hoe dat er dan uit zou zien. Of wat je meer zou willen van wat al goed werkt bij jou. Daar ben ik benieuwd naar. Het zou mooi zijn als je daar voorbeelden van kunt geven.

In je eentje kan dat lastig zijn. Het kan handig zijn als je eerst meer over jezelf te weten komt. Om daarachter te komen ga ik met jou onderzoeken hoe je denkt, voelt en wat jij meestal doet. Alles is okay. Het gaat er niet om dat je de slimste, de beste, de braafste bent. Als je niet tevreden bent over wat je denkt, voelt, kunt en doet dan helpt het misschien om te bedenken dat er altijd wel iets is wat je anders of beter zou willen doen. Dat wordt nu niet van je gevraagd. Je doet gewoon je best. Dat is genoeg. Het hoeft echt niet te lukken wat je allemaal probeert.

Het is belangrijk wie je bent en wat je nodig hebt. Daar willen we achter komen met het onderzoek.

Hoe het onderzoeken gaat, is voor iedereen anders. Misschien vind je het een beetje spannend. Je kunt altijd je vader of moeder vragen om erbij te blijven. In het begin of de hele tijd.

Hoe ik met jou het onderzoek ga doen, ga ik vertellen wanneer ik weet welke opdrachten ik je laat doen om erachter te komen wat jij belangrijk vindt, hoe je denkt, voelt en doet. Dat leg ik van tevoren uit. Als je dat wilt, kan ik vooraf wat voorbeelden van opdrachten naar je mailen. Dan kun je bekijken wat we ongeveer gaan doen. Je krijgt niet meer opdrachten dan nodig is om erachter te komen wat jij nodig hebt.

Terwijl je de opdrachten maakt, stel ik allerlei vragen.

Het kan zijn dat er vragen zijn die je niet wilt beantwoorden. Bijvoorbeeld over je gevoel. Dan is het helemaal okay als je zegt: “dat is privé”.

Als ik iets over jou denk, dan zeg ik dat hardop en vraag ik of het klopt. Want het gaat over jou en jij bent de enige die echt weet of het klopt.

Als ik denk dat ik voor nu genoeg weet om de vraag van je ouder(s) en jou te beantwoorden, ga ik alles op een rijtje zetten en maak ik er een geheel van. Ik schrijf een verslag over wat we gedaan hebben en wat ik over jou geleerd heb. Van alle puzzelstukjes bij elkaar maak ik een beeld. Dit beeld bespreek ik met je ouder(s) en met jou. Ik check bij jou en je ouder(s) of het beeld klopt. Of we nu goed begrijpen wie jij bent.

Als jouw puzzel klaar is, doe ik voorstellen om iets te gaan doen. Dat zijn meestal nieuwe plannen zijn en het kan ook zijn dat ik voorstel om meer te doen van wat al werkt

De plannen die we gemaakt hebben, gaan we uitproberen en terwijl we dat doen, kijken we of ze wat aangepast moeten worden

Na een week of zes bespreken we of de plannen die we gemaakt hebben ook gelukt zijn en of jij en de mensen die belangrijk voor je zijn tevreden zijn over de verandering. Of jij je er beter bij voelt.

Als dat niet zo is, dan moet er misschien iets bijgesteld worden of zijn er nieuwe vragen opgekomen waar we een antwoord op moeten zien te vinden.

Begrijpen we genoeg wat je nodig hebt? Ben je tevreden over de manier waarop je leven gaat? Ga je met plezier naar school. Krijg je werk dat beter bij je past of maak je je op zijn minst geen zorgen meer over jezelf of school?

Het kan zijn dat je brein anders werkt dan de meeste mensen. Anders is natuurlijk niet minder goed. Het kan zelfs heel bijzonder zijn.

Het is dan wel voor de meeste mensen moeilijk om je te begrijpen of voor jou om andere mensen te begrijpen. Dan hebben we meer tijd nodig

Dan kan het zijn dat we de stappen die in de tekst hiervoor beschreven zijn een aantal keren herhaald moeten worden.

Wanneer het voor andere mensen moeilijk blijft om te begrijpen waarom je doet zoals je doet, kan het helpen als we een officieel woord gebruiken waarvan we afgesproken hebben wat we daarmee bedoelen. Misschien word je beter begrepen als we dat officiële woord gebruiken en bijvoorbeeld zeggen dat je autisme, ADHD, Dyslexie of iets anders hebt. Dan kunnen we aan andere mensen uitleggen dat voor wat je doet, wat je wel en niet kunt een naam afgesproken is. Dan leggen we uit dat je niet expres iets doet wat andere mensen moeilijk vinden. En dat het heel normaal is om uitzonderingen te maken voor kinderen die iets moeilijk vinden.

Het is belangrijk om te weten dat ik die naam, dat plakkertje alleen geef als je ouders denken dat jij beter geholpen wordt wanneer we dat plakkertje gebruiken.

Misschien vind je dingen die ik doe stom, raar of vervelend en heb ik dat niet op tijd in de gaten. Als je niet tevreden bent over hoe ik met je werk, dan mag je dat natuurlijk altijd zeggen. Ik kan me ook voorstellen dat het niet gemakkelijk is. Je kunt het dan eerst tegen je ouder (s) vertellen wanneer je het liever niet direct tegen mij zegt. Wanneer er dingen zijn die je ook moeilijk vindt om tegen je ouders te zeggen en graag met iemand wil praten die alleen naar jou luistert, dan kun je de kinderombudsman bellen:

Contact | De Kinderombudsman. Je kunt hier van maandag tot en met vrijdag van 12 u tot 5 u bellen naar 0800-8765432 of mailen naar ombudswerk@kinderombudsman.nl. Bij een klacht kun je ook contact opnemen met Klacht - AKJ